2014

27-12-2014

 Over ‘kwaliteit’ van een gitaarpickup?

De kwaliteit in een gitaarpickup is belangrijk voor je geluid. Je kunt een element goed maken in alle details en door slechte materialen te gebruiken en te snelle productiemethodes, kan de kwaliteit hard teruglopen. Van beide versies, zijn er vele variaties te koop.  Dit is natuurlijk met alles zo, dus ook met gitaar-elementen.
De hoogte van de prijs, is helaas niet altijd een weergave van de kwaliteit.
Een strat of tele pickup, heeft bij voorkeur gemagnetiseerde poolstaafjes en liever geen neutrale poolstaafjes, welke magnetisch worden gemaakt een keramische magneet aan de onderkant.
Bij een los element, zie je dan een zwart blokje onder tegen de spoel zitten.
Dat gaat alleen maar meer brom opleveren.
Zulke elementen vind je op goedkope gitaren tot pakweg 250 euro.
De betere kwaliteit elementen, hebben gemagnetiseerde poolstaafjes worden vaak aangeduid met  ‘Alnico pole pieces’.
Alnico, is een staallegering met daarin AL-uminium, Ni-kkel en Co-balt. Door de verkregen materiaal dichtheid kan dit staal permanent magnetisch gemaakt worden.
Een geoefend oog kan ze herkennen,
omdat deze alnico poolstaafjes niet voorzien zijn van een nikkel-, of chroomlaagje.
De goedkopere versies hebben dit laagje wel.

Verder vind ik het grote kwaliteit, als de spoel na het wikkelen in een warme was is gedompeld. Bij afkoeling stolt de was. Dit verstevigt de gewikkelde spoel in hoge mate en voorkomt meetrillende wikkeldraad in de spoel, wat minder strak klinkt. Een gewaxte spoel, gaat natuurlijk ook veel langer mee. Nu moet je niet denken, dat een keramische magneet inferieur zou zijn. Dat is zeker niet het geval. Het is alleen niet best wanneer hij zonder afscherming onder een enkelspoels element is geplakt.

In een Humbucking element, zoals die vaak op Gibsons wordt gebruikt kan een keramische magneet goede diensten bewijzen. Maar zo’n element is weer anders gebouwd. Het betreft dan twee spoelen die naast elkaar liggen, met ijzeren poolstaafjes en die van onderuit magnetisch gevoed worden door een magneet. Soms is dat een keramische magneet. Deze constructie is ook goed, omdat aan de onderzijde van de magneet dan weer een stalen plaat aanwezig is, die de magneet afschermt tegen bromgeluiden van buitenaf.

Gooi je goede- maar helaas defecte elementen niet  meteen weg!
Elementen kunnen stuk gaan. De wikkeldraad is dan onderbroken.
Je kunt ze vervangen, maar als je zeker wilt weten, dat je vertrouwde geluid behouden blijft, dan kan ik ze voor je overwikkelen met een nieuwe wikkeldraad.
Het karakter van het element wordt in hoge mate bepaald door de magneten.
Nieuwe magneten klinken anders dan oude.
Tijd verzadigt het magnetisch veld op een niet na te bootsen manier.
Dit geldt gelukkig niet voor de wikkeldraad. Van de meeste elementen, is het aantal wikkelingen en de gebruikte draaddikte bekend.
Ook, pas ik wasdompeling toe, na het herwikkelen van een elementspoel.
Hierdoor kan je vintagegeluid perfect door mij gerestaureerd worden.

=====================================================================

24-12-2014

ACTION en TONE

De snaarhoogte boven de fretten op je gitaar wordt ‘action’ genoemd.
Hoe beter je gitaar is afgesteld, hoe lager je snaren kunnen.
Wel is het altijd zo, dat bij een lagere action, je tone wat minder vol wordt.
In vorige blogs, heb ik het al over ‘balans’ gehad. Vaak komen er gitaren naar mijn werkplaats, waarop de halspen veel te strak staat afgesteld. Vaak is dit gedaan door gitaarverkopers, die op verzoek van de klant de snaren wat lager afgesteld hebben. Dit hoort natuurlijk niet met de halspen, maar op de brug gedaan te worden.
Dat is even teveel werk en dan wordt er te vaak naar de inbussleutel gegrepen om de hals strakker te draaien. Dat geeft dan voor relatief weinig moeite een lagere action.
Klant tevreden en de verkoper kan weer verder met de volgende klant.
Maar een te strak aangedraaide halspen, kun je een beetje vergelijken met een een persoon die een wurggreep ondergaat. Als je op dat moment aan die persoon zou vragen, hoe het met hem gaat, dan hoor je zoiets: ”…nie geuuud”. Mijn conclusie is, dat het een beetje kort door de bocht is, om snaarhoogte af te stellen met de halspen.
Zo’n gitaar klinkt dan niet meer ontspannen en je voelt het ook in de spanning van je snaren, die ondanks de lagere action, strak aanvoelen. Meestal krijg ik zo’n hals wel weer goed, maar als hij te lang overspannen is geweest, dan komt hij bij ontspanning van de halspen, niet meer helemaal uit zichzelf terug. Dan moet er warmte aan te pas komen om het weer goed te krijgen.
Gitaren met dikkere halzen klinken vaak erg goed. Ik heb er veel voorbij zien komen, waaronder vijftiger jaren Les Pauls. De reden dat ze zo goed klinken, ligt mede in het feit, dat door de dikte van de hals, de halspen niks, of weinig hoeft te doen. De halspen zet het halshout onder spanning. En hout dat onder spanning staat, kan alleen maar trillingen in korte golven doorlaten en dus vooral hoge tonen. Een gitaar met een te strak aangedraaide halspen, klinkt daardoor schril. Allemaal geen goud wat er blinkt dus. Eigenlijk is de enige die er iets mee wint, de gitaarverkoper. Gelukkig zijn er ook goede gitaarverkopers. De slechte kun je na dit verhaal snel herkennen. Als je tegen hem over te hoge snaren begint, dan heeft hij de inbussleutel al klaarliggen om de halspen mee strakker te draaien.
Dan zeg je maar gewoon ”Vriendelijk bedankt en nog een fijne dag verder”.

============================================================

23-12-2014

Denken in C-A-G-E-D.
Misschien heb je er weleens van gehoord, CAGED.
Er bestaan eigenlijk maar 5 basis akkoord-vormen.
Alle bestaande akkoorden zijn hiervan afgeleid.
In de laagste ligging heten ze C,A,G,E en D majeur.
Je kunt ze ook hoger op de hals pakken, al dan niet met een Barré,
of al dan niet geheel/gedeeltelijk.
Als je dit goed in je hoofd krijgt, weet je altijd precies waar alles zit, op je gitaarhals.

Hierboven zie je de vijf CAGED accoorden afgebeeld.
De nummers die erbij staan, zijn niet de vingers waarmee je indrukt, maar het zijn de z.g. Toonladdernummers.

Do = 1  (re=2)  Mi = 3  (fa=4)  Sol = 5

Elk Majeur akkoord is samengesteld uit nr. 1 – 3 – 5  van de ladder.
Bijvoorbeeld, de toonladder van C Majeur:

C=1     d=2     e=3     F=4     G=5    a=6     b=7    c=8 (=1)

Het C-akkoord bestaat alleen uit tonen die C, E en G heten.
Dus de eerste, de derde en de vijfde toon uit de toonladder.

Elk van de vijf bovenstaande CAGED akkoorden zijn op dezelfde manier uit hun eigen toonladder op deze manier samengesteld.

Waarom is het handig om dit te weten?  

Je hebt vast weleens de nummers 2, 6, 7, 11, en/of 13 aan akkoordnamen toegevoegd gezien. Dit zijn ‘harmonische’ kleuren die aan een akkoord kunnen worden toegevoegd. Als je de toonladder een beetje kent, dan heb je deze tonen snel gevonden als je 1-3-5 alvast weet te zitten.
Ook kun je de complete toonladder ‘om een akkoord heen’ denken.
Wanneer je alle ‘drie-tonen’ (de grote terstsen) in een akkoord weet te zitten, dan kun je die 1 vakje verlagen en dan krijg je alle mineur-akkoorden
te zien die je op een gitaar kunt pakken. Er zijn immers maar vijf ‘vormen’.
Alle vijf de CAGED akkoorden kun je hoger op de hals ook toepassen.
Ze zijn niet allemaal even comfortabel om in z’n geheel te pakken, maar ten dele kan vaak wel. Wanneer je bijvoorbeeld het C-akkoord in zijn geheel twee vakjes verder de hals opschuift, dan krijg je een D- akkoord.
Als je dan behalve 1-3-5 ook de 2 – 4 – 6 – 7 vindt, dan heb je de complete toonladder gevonden. Die kun je dan op de hele hals toepassen.
Dit gaat steeds op voor alle vijf de accoorden van het CAGED systeem.

Lees het bovenstaande nog maar eens goed door met je gitaar op schoot, dan zal het CAGED-systeem langzaam maar zeker wel duidelijker worden.
SUCCES !

====================================================

22-12-2014

Over GELD & GITAREN

Geld vertegenwoordigt een waarde. Die waarde wordt ergens anders voor ons bewaard. Eigenlijk is geld dus een tegoedbon.
Er is wel een verschil. De tegoedbon belooft een vaste waarde. Geld, wordt alsmaar minder waard, omdat er steeds meer van wordt aangemaakt, terwijl de waarde die er tegenover staat, niet toeneemt. Het meer waard worden van je oude vintage gitaar, is een beetje, een vertekend beeld van de werkelijkheid. Behalve bij historisch belangrijke exemplaren.  Het geld is, sinds 1970 minder waard geworden, maar je oude gitaar heeft zijn waarde behouden, zelfs na 40 jaar. De Fender die in 1970 nog 1000 gulden kostte, kost nu in dezelfde kwaliteit 4000 euro. Laten we het eens uitrekenen in frietjes met mayo. In 1970 kostte de Fender dus 2000 frietjes met mayo (50 cent) en tegenwoordig kost een frietje met, 2 euro. Dat er vandaag Fenders te koop zijn rond de 1000 euro, dat is misschien wel heel knap van Fender. Toch, een Fender die op de oude manier is gemaakt, met superieur hout, maar ook topkwaliteit onderdelen heeft, heet tegenwoordig ‘Masterbuilt’ en de prijs daarvan, begint zo’n beetje bij 4000 euro.
Dat is dus ook gewoon de prijs van 2000 frietjes mèt, precies zoals in 1970.
De standaard versies van rond de 1000 euro zien er misschien hetzelfde uit,
maar schijn bedriegt.

Geldwaarde is volkomen onzichtbaar. Het ziet er hezelfde uit en het is ook hetzelfde, alleen is de waarde van dat geld in 40 jaar tijd, voor ongeveer 90% verdampt.
We vinden het normaal, maar is dat wel normaal? Is geldontwaarding eigenlijk niet gewoon diefstal? Economen zeggen dat de geldontwaarding ‘roulatie’ stimuleert, omdat je er nu meer voor kan kopen dan volgend jaar. Dat mag dan zo zijn. Maar is het ook redelijk, dat een bank een hypotheek aan je verstrekt, met geld dat ze zelf niet heeft en ook niet ergens anders hoeft te lenen,  toch zo veel rente vraagt?
Een hypotheek verstrekken kost de bank namelijk niks!
Ze schrijven 2 ton op je rekening en de waarde van het onderpand is van hen, zolang je niet terug betaald hebt. Zij schrijven aan de ene kant van hun balans: min 2 ton en aan de andere kant: plus 2 ton. Bij elkaar opgeteld is dat dus: nul. Is het dan redelijk dat de bank voor die boekhoudkundige handeling 2 ton, plus daarbij 3 ton aan rentevergoeding ontvangt? Dat is dus enkel en alleen maar voor die simpele boekhoudkundige handeling, om het getal 200.000 erbij te typen op jouw rekeningnummer en meer niet! Waarom wil dit maar niet tot ons doordringen? Maakt deze werkelijkheid ons bang? Of, is deze wisseltruc misschien zo simpel, dat we gewoonweg niet kunnen geloven dat het werkelijk zo is? En, het is niet alleen zo met hypotheken. Alle leningen gaan op diezelfde manier en ondertussen, de bank maar rente vangen van iedereen. Zelfs de staat leent geld bij de bank, dat met rente terug moet worden betaald. En om die reden, zitten we nu met z’n allen diep in de problemen. Een grote groep Nederlanders leeft anno 2014 onder de armoedegrens.  In totaal leven 2,5 miljoen mensen, waarvan 604.000 kinderen onder deze armoedegrens! ( Bron: www.nu.nl )
Deze armoede is vaak verborgen, omdat het zich achter de gesloten deuren van een keurige sociale woning afspeelt. Beleidsmakers die verantwoordelijk zijn zouden zich moeten schamen, zolang het nog kan tenminste. Want, dit gaat natuurlijk een generatie opleveren van mensen die als kinderen geleerd hebben, dat het niks oplevert als je braaf bent. Let maar op, hier gaat niet veel goeds van komen.

De schuldencrisis is eigenlijk een rentecrisis. Alleen maar door de rente zijn de schulden nu zo hoog opgelopen, dat ze eigenlijk nooit meer terugbetaald kunnen worden. Daar kan natuurlijk alleen maar ellende van komen. Oorlog, of onteigening van bezit, door de staat, of invoering van een nieuwe munt, die je dan veel te duur moet kopen met je euro’s. Hoe dan ook, er staat iets groots te gebeuren. Dus ik zie maar één oplossing voor dit grote probleem. De rente moet onmiddelijk afgeschaft worden, anders gaat het fout met de wereld. Dat kan zelfs een gitarist op z’n vingers natellen. Misschien is het nog niet te laat. Dan moet wel nu iedereen gaan begrijpen, waardoor het probleem wordt veroorzaakt. Misschien dat er dan volksvertegenwoordigers opstaan, die het lef hebben om de oorzaak van de problemen aan de wortel aan te pakken. De kop in het zand steken, gaat het probleem zeker niet oplossen.
Kritische vragen en druk vanuit het volk, mogelijk wèl.

Laat ons hopen, dat een nieuw licht over de wereld gaat schijnen, die een einde maakt aan de waanzin van rente, die de druk op mensen en bedrijven, alsmaar opvoert en de lasten neerlegt op de zwakste schouders.
============================================================

21-12-2014

1949 Fender Broadcaster prototype.
Geveild voor $375,000

1949 Fender Broadcaster prototype.  Geveild voor $375,000

Dit is Leo’s allereerste proefmodel,
voor wat later het populairste gitaarmerk aller tijden zou worden.
Het is de moeder van alle Fender gitaren, met nog onuitgewerkte details.
Fender had al wel lapsteel gitaren op de markt en op dit proefmodel zit dan ook een aantal lapsteel-onderdelen gemonteerd.
De hals heeft nog geen verstelbare halspen en de body is gemaakt uit dennenhout. Pas later werd het model uitgewerkt naar een model met de specifieke kop, met zes stemmechanieken op een rij. Hierbij maakt Leo ‘dankbaar’ gebruik van het voorbeeld van gitaarbouwer Paul Bigsby, die dit idee al jaren eerder heeft uitgewerkt.
De prijs is uiteraard vanwege de historische betekenis.
De Braodcaster is zo genoemd, omdat in 1949 Radio het populairste medium was. Broadcasting betekent letterlijk radio-uitzenden. Met de opkomst van de Televisie, werd de naam aangepast naar Telecaster, het model dat tot vandaag nog altijd ruimschoots wordt geproduceerd.
ik vraag mij af wat de naam zou zijn geweest als deze gitaar pas in het huidige tijdvak zou zijn ontwikkeld. The Uploader?, of The Netaster? Geen idee, maar het zou vast een andere naam zijn geweest dan Telecaster.
Het specifieke geluid van dit ontwerp wordt veroorzaakt door een nogal eigenzinnig pickup, welke je ook uitsluitend op de Telecaster kunt tegenkomen. Het pickup design is niet meegenomen naar de opvolger Stratocaster. Wellicht, dat ik over de typische samenstelling, bij gelegenheid, eens een uitgebreider blog ga schrijven.

======================================================

20-12-2014

GOED SCHAKELMATERIAAL voor in je GITAAR

Voor de zelfknutselaars en leergierige consumenten, heb ik vandaag een advies voor schakelmateriaal, dat je het best in een gitaar kunt gebruiken.

Je hebt eigenlijk maar twee soorten schakelmateriaal. Goed schakelmateriaal en slecht schakelmateriaal. Misschien zijn er meer goede merken, dan welke ik hier ga noemen, maar met deze merken zit je, in elk geval, zeker goed.

Voor chassis-pluggen gebruik ik altijd hetzelfde merk. Je vindt ze o.a. in Fenders, Gibsons en in alle gitaren waarbij ik aan het circuit heb gewerkt.
Ik gebruik hiervoor in mijn werkplaats uitsluitend het merk Switchcraft.
Goede merken zijn voor potmeters; CTS, schakelaars; CRL of OAK.

Verder, kun je met een gerust hart altijd originele
Fender en Gibson onderdelen voor dit doel kopen.
Ik vermijd zo veel mogelijk Japanse en Chinese schakelaars en vooral deugdelijke chassis-pluggen uit het verre oosten, moet ik nog tegenkomen. Wel komen er soms goede onderdelen die in Taiwan zijn vervaardigd, maar dan liefst ‘Made in Taiwan, voor een van de grote (gitaar-)merken’.
Alpha potmeters zijn ook een uitzondering op deze regel en ik heb er eigenlijk nooit problemen mee.

Je kunt het werk natuurlijk ook aan een ervaren gitaarreparateur overlaten, want hij weet als geen ander, dat goedkoop, meestal duurkoop is
en hij heeft de nodige ervaring met diverse merken.

==========================================================

19-12-2012
Een oud recept voor vernis met Barnsteen
Ik ben geen voorstander van dikke lagen lak of vernis op gitaren.
Lak beschermt een gitaar. Helaas berooft het, in veel gevallen,
je instrument ook van het mooie open geluid.
Bij voorkeur, werk ik nu de door mij zelf vervaardigde instrumenten,
het liefst af met natuurharsen en verschillende soorten olie.
Wel blijf ik altijd op zoek naar oude recepten, voor het conserveren van hout.
Ik vond een oud recept voor Barnsteenlak.
Barnsteen is een versteende hars, oorspronkelijk afkomstig uit hout.
Het leuke van dit recept, is ook het oud Nederlands waarin het geschreven is en ook, dat het gehele recept in twee, nogal lange zinnen is samengevat.

Barnsteen-vernis.
Om dit schoon bruin vernis te verkrijgen, smelt men een pond gepulveriseerden barnsteen in eenen grooten bedekten pot, tot dat alles eene dikke, gelijke massa geworden is, die men op eene plaat afgiet, na het koudworden terstond pulveriseert, en over het vuur met zes oncen best lijnolie-vernis warm maakt. Daarna doet men langzamerhand drie oncen gemeene harst en drie pond zuivere terpentijnolie hierbij, en zet dit vernis, als het volkomen opgelost is, van het vuur, en bewaart hetzelve, koud geworden zijnde, in naauwkeurig gestopte flesschen.

=============================================================

18-12-2014

Oplossing voor de schuldencrisis?

De hele band is voor crisisberaad bijeen gekomen in het repetitielokaal van het buurthuis.
Ze moeten nodig optredens gaan regelen want, bij elkaar opgeteld hebben de leden voor 1000 euro schulden.
Die avond loopt er een zaalhouder binnen, die de band graag even wil horen spelen en om zijn goede wil te tonen legt hij met een genereus gebaar, een biljet van 100 euro op de tafel, waar de bandleider zit. Het crisisoverleg wordt meteen afgelast en de leden nemen plaats met hun instrumenten.
Terwijl de apparatuur wordt aangesloten, loopt de zaalhouder even naar het toilet.
De bandleider grist de 100 euro van tafel en geeft die aan de drummer.
”Hier Jacq, die had je nog van mij te goed van het vorige optreden.”
Jacq denkt geen seconde na en geeft de 100 euro aan de sologitarist, die nog 100 euro van hem te goed heeft van een hotelovernachting.
Toen de sologitarist vorige maand ineens door z’n snaren heen was, had de zangeres hem 100 euro voorgeschoten voor een doosje van 10 setjes. Dus de sologitarist loopt meteen naar de zangeres om haar terug te betalen.
De zangeres geeft op haar beurt, de 100 euro meteen aan Cees de bassist, die hij nog van haar tegoed had voor een reparatie aan haar autootje.
De bassist geeft de 100 euro zonder na te denken aan de saxofonist, die dat nog van hem tegoed heeft van toen ze vorige week de benzinekostenkosten zouden delen naar Frankrijk.
De toetsenman krijgt toevallig nog 100 euro van de saxofonist, die ook bij deze gelijk afgerekend wordt. En de toetsenman loopt naar de beheerder van het buurthuis om de maandhuur af te rekenen. De beheerder stopt de barjuffrouw het briefje van 100 in haar hand voor de door haar verleende diensten en de barjuffrouw loopt naar de bandleider om hem de 100 euro te betalen, die ze nog te weinig had betaald voor het optreden op haar huwelijksfeestje en legt de 100 euro voor hem op neer op tafel. Op dat moment komt de zaalhouder terug van het toilet en beluistert enkele nummers van de band. Hij zegt, ‘ik vind het helemaal niks wat jullie voor muziek maken. ik ga een andere band zoeken.’ Hij pakt het briefje van 100 euro weer van tafel en verlaat het repetitielokaal…
“Wat jammer nou,”zegt de bandleider,”maar we zijn nu wel allemaal schuldenvrij!, dus laat dat crisisberaad maar zitten, dan kunnen wij vanavond eens heerlijk zorgeloos repeteren.

=================================================================

17-12-2014

VERVOLG GITAARSTEMMINGEN

Ik gebruik zelf soms weleens afwijkende stemmingen,
om eens in een andere sfeer te zitten dan met de gebruikelijke stemming.
Dropped-D is dan wel wat, maar ook een stemming die ik toevallig heb ontdekt en waarmee het leuk experimenteren is. Vooral op een akoestische gitaar
Dit is ‘m van laag naar hoog:  C G C G C E.
Hoge-E blijft hetzelfde, de B-snaar een vakje hoger stemmen, de G-snaar blijft ongewijzigd, de D omlaag naar C, de A-snaar omlaag naar G en de lage E-snaar helemaal omlaag naar de lage C.
Om alleen even uit te proberen hoeft de gitaar niet anders afgesteld te worden,
maar zonder afstelling, zou ik hem zo geen dagen laten staan,
maar liever even terug stemmen dus. Succes!

==============================================================

16-12-2014

GITAAR-STEMMINGEN

De meeste mensen spelen in de standaard stemming, EADGBE.
Maar steeds vaker komen er gitaren naar de werkplaats, van gitaristen die met afwijkende stemming spelen. DGCFAD (alles 2 vakjes lager), of zelfs een tenor stemming waarbij de stemverhoudingen ook hetzelfde blijven, maar de laagste snaar met een lage C begint. Ook folkgitaristen die spelen in een DADGAD stemming.

Allemaal creativiteit en zeker ook mooi. Wel moet ik daar rekening mee houden, bij het afstellen van een gitaar. Het is niet verstandig om met een normaal afgestelde halsspanning, ineens de gitaar een grote terts lager te stemmen. Dat gaat aanlopen en kan zelfs de hals verwoesten. Geen aanrader dus, om het zonder aanpassingen aan de halsspanning te doen. Snaardiktes kunnen soms ook beter aangepast worden, om een betere tone te krijgen en de brugafstelling voor zuiverheid. Mijn tip is dus, om hier voorzichtig mee te zijn, omdat de trekkracht van de snaren aan de hals met tientallen kilo’s kan wijzigen. Als je er zelf even niet uitkomt, bezoek dan een gitaarvakman.
Ik ken er toevallig een die ik je van harte kan aanbevelen. ( grijnzz )

=================================================================

15-12-2014

De donkere dagen voor de Kerst

De meeste van ons hebben wel iemand, die er met Kerst niet bij zal zijn.
Voor sommigen zijn het een-, of meerdere naasten, die ons al dan niet voortijdig ontvallen zijn. Voor anderen is het een naaste in een land, ver weg.
Dat kan de dagen voor de zonnewende op 21 December, extra donker maken.
Je kunt het gemis niet even weg lachen, of weg redeneren.
Op zulke momenten, ben ik blij dat de gitaar er is.
Ik kan ermee uiting geven aan hoe ik mij voel en tegelijkertijd, de zin voelen van het gitaarspelen. Dat is tot nu toe, toch steeds de rode draad geweest door mijn leven.
De gitaar was er altijd bij, als een trouwe vriend, die mij nooit in de steek laat.
Wat een troost en wat een verlichting. Maakt niet uit, of je Metal speelt, of Klassiek.
De muziek vertelt je verhaal, zoals woorden dat niet kunnen. Vandaag, wens ik jullie gitaristen en liefhebbers van gitaarmuziek, dat mooie stukje licht toe, in deze donkere dagen voor de Kerst.

==============================================================

14-12-2014

NIET HOE, MAAR BIJ WIE BEN JE VERZEKERD.

Het kan gebeuren, in een onbewaakt moment. Een stom ongelukje.
Ik kon dit werkpaardje van me niet missen, dus meteen mijn verzekeringsagent opgebeld. ”Het zal moeilijk worden, want ze hoeven het niet te vergoeden”.
Dat was het antwoord op mijn vraag, of ik voor deze schade verzekerd ben.
Nu heb ik al tientallen jaren, ter goeder trouw, al mijn verzekeringen ondergebracht bij Den Dekker Verzekeringen, in Sprang-Capelle.
Zelden heb ik gebruik moeten maken van schadeclaims.
Ik ben gewoon niet zo iemand, die elk krasje van de verzekering terug vraagt.
Alleen als het echt serieus is.
Dit keer was het serieus. Ik heb een zo breed mogelijk pakket verzekerd, zodat eventuele schade, altijd wel in een van de polissen is opgenomen. Toen de maatschappij liet weten, dat de schade niet voor vergoeding in aanmerking kwam, was dat wel ontluisterend. Mijn verzekeringsagent heeft natuurlijk niet alleen mij bij dezelfde maatschappij ondergebracht, maar veel meer van zijn klanten.
Dit betekent waarschijnlijk, dat ze bij de maatschappij beter naar zijn argumenten luisteren, dan naar die van mij.
Hij weet ook, dat ik niet voor elk wissewasje bij hem op de stoep sta. Hij heeft mij niet verteld hoe het gegaan is, maar ik vermoed, dat hij zich sterk heeft gemaakt bij de maatschappij, om mijn schade toch vergoed te krijgen.
Uiteindelijk heb ik de schade vergoed gekregen.
Met een online verzekering was deze schade nooit vergoed, denk ik. Dan had ik het moeten doen met de mededeling van de telefonist(e), of een e-mail, dat de schade niet onder de dekking valt. Dit is voor mij en misschien ook voor jou, het tastbare bewijs, dat je beter verzekerd bent met een tussenpersoon. Dus mijn advies is, om je online verzekeringen, meteen weer terug te brengen naar een verzekeringsagent, waarmee je persoonlijk contact hebt, omdat hij bij de verzekeringsmaatschappij, een veel betere onderhandelingspositie heeft, dan jij in je eentje.

En als je toevallig in de buurt woont, kan ik Bas den Dekker van harte aanbevelen.
https://www.dendekker-verzekeringen.nl/

===================================================================

13-12-2014

In de auto onderweg naar huis, kwam het nieuwsbericht langs, dat de oprichter en eigenaar van Facebook, Mark Zuckerberg aan het zoeken is naar een knop die naast de LIKE BUTTON kan bestaan. Dit blijkt nodig te zijn bij ernstige zaken zoals overlijdensberichten op Facebook en veel mensen de like button dan ongepast vinden.
Een soort ‘medeleven betuig knop’ moet het worden. In mijn hoofd zag ik allerlei knoppen voorbij komen, maar deze bleef hangen, de ”I CARE” button.
Mark Zuckerberg zal dit bericht waarschijnlijk niet lezen, want ik heb nooit ergens gelezen dat hij gitaar speelt en dat is ook erg jammer,
want ik vind zelf mijn I CARE button erg geslaagd 😀
Heb een fijn weekend mensen (y)
 ….nee, de knop doet het nog niet.
===============================================================

12-12-2014

Mooi goud is ook niet lelijk.

Ik hou van eenvoud, ook in gitaren. Ook in elektrische massieve gitaren.
Het is al moelijk genoeg om een goed klinkende solid body gitaar te maken.
Onnodige versieringen leiden alleen maar de aandacht af.
Na meer dan drie decennia aan gitaren sleutelen, ben ik er ook een voorstander geworden, om gitaren heel dun te lakken, of nog beter, helemaal niet.
Om het hout tegen weersinvloeden te beschermen zijn er goede alternatieven beschikbaar. Het belangrijste argument hierbij is ‘klank’.
Vooral een dikke laklaag werkt nadelig, omdat de lak als een harnas om het hout getrokken zit en zo het hout niet langer vrij laat resoneren.
Oude gelakte gitaren klinken dan ook het best, wanneer de lak scheuren vertoont.
Ook de hardware van een gitaar is moeilijk zo te maken, dat het lang meegaat en de tand des tijds kan doorstaan. Een goede sterke nikkel- of chroomlaag voldoet, mits goed gedaan. Je zou zeggen dat vergulde hardware overbodige luxe is. En dat is inderdaad het geval. Toch is er weinig op tegen, wanneer iemand het mooi vindt.
Het heeft niet mijn persoonlijke voorkeur, maar ik begrijp wel, dat iemand anders het mooi kan vinden. Wel van belang is, om dan ’n zo hoogwaardig mogelijke kwaliteit hardware te kopen, want zodra het goudlaagje eraf begint te slijten, is het weer minder mooi. Toch zit daar dan nog altijd een sterke chroomlaag onder.
Goedkoop is het niet, maar apart is het wel. Pure luxe dus. Ach, dat mag ook wel een keer, zeker als het toch geen kwaad kan.

=================================================================

11-12-2014

==============================================================

10-12-2014

NUTCOMPENSATIE…..WATTE?

Ik begin er liever niet over, maar wie moet het anders doen?
Mijn stelling is dat. een ‘Gecompenseerde Nut’ onzin is.
Ze worden verkocht onder diverse merknamen. Earvana, Buzz Feiten en nog meer.
Het moeilijke is, dat het zo moeilijk uit te leggen is, waarom het onzin is.
Iedereen die even serieus de geluidsleer heeft bestudeerd, zal het kunnen beamen.
Maar helaas heeft de gemiddelde gitarist er geen kaas van gegeten.
Daar wordt mijns inziens misbruik van gemaakt.
Er bestaan zelfs gitaarbouwers die beweren dat het zin heeft.
Voor wie zich in de Geluidsleer wil verdiepen:
http://www3.artez.nl/musictools/aml_new/geluidsleer/

In het kort, is dit de strekking van het verhaal:
Een Majeur akkoord bestaat uit de 1e, de 3e en de 5e toon van de do-re-mi toonladder.
100% zuiver, zou een Majeurakkoord eigenlijk een iets lagere terts (3e toon) moeten hebben en een iets hogere kwint (5e toon). Dan klinkt het akkoord prachtig.
Nu kun je een nut maken (kopkammetje) die een bepaald akkoord zuiverder laat klinken.
Bijvoorbeeld het E Majeur akkoord.
De tertstoon is hierbij de Gis op je derde snaar, 1e vakje ingedrukt.
Je kunt ook de kwinttonen ietsje hoger laten klinken, die liggen op de A-snaar en op de B-snaar, bij het E majeur akkoord.
Dus dit kan je ”compenseren” met de nut.
Maar lieve gitaarvrienden, behalve je mooie zuivere E akkoord, zijn daarna alle andere akkoorden een beetje meer vals geworden.
Stel dat je nu een D-akkoord pakt met die gecompenseerde nut.
Dan is je derde snaar ineens de kwinttoon, in plaats van de terts.
Maar die derde snaar hadden we toch naar ietsje lager gecompenseerd? Inderdaad ja! Dus nu deze snaar een kwint is in het D-akkoord, zou hij ietsje hoger moeten klinken en niet lager.
Je kunt dus met een gecompenseerde nut,  je gitaar voor slechts 1 akkoord zuiverder maken en alle andere akkoorden worden dan valser. Dus oordeel even zelf of je dat ook echt wilt. Ik hoef het niet, dus geef mijn portie gecompenseerde nuts maar aan Fikkie. Ik hoop dat het dit keer voor iedereen duidelijk is.
Nutcompensatie is: ……. (vul in)

===========================================================

9-12-2014

 Twee van mijn favorieten.

=============================================================

8-12-2014

 Johann Stauffer

Gitaarfamilies.

Hallo Bloglezers. Vandaag mijn globale visie op de diverse soorten van gitaren die in omloop zijn. Ik hoop dat jullie deze interesse met mij delen. Hier gaan we dan:
De gitaar is er in veel varianten. Wat dat betreft heb je meer keuze dan wanneer je piano speelt of saxofoon. Wanneer je een klassieke gitaar vergelijkt met een Ibanez-Jem, dan zou je bijna denken dat ze tot een andere instrumentengroep behoren. Ik ga een poging wagen om de lijnen in de ontwikkeling van de gitaar aan te geven.
Laat ik beginnen met Johann Stauffer’s gitaar. Deze Weense gitaarbouwer leefde van 1778 tot 1853.

 C.F. Martin

Hij leerde het vak aan Christian Friedrich Martin (1796–1873), die zich in 1833 als gitaarbouwer in New York vestigde en in 1938 met zijn bedrijf verhuisde naar Nazareth, Pennsylvania. Martin’s eerste gitaren vertonen grote overeeenkomst met de gitaren van Stauffer. De Martin gitaar ontwikkelde zich tot wat bekend staat als de Staalsnaar akoestische gitaar.

 Antonio de Torres

Er had zich ook een gitaar ontwikkeld in Spanje die met darmsnaren werd bespannen en waarvan Antonio de Torres de gitaar heeft doorontwikkeld tot het huidige model. De staalsnaar en de Spaanse gitaar, zijn eigenlijk de twee oergitaren.

  Gibson L5

Toch, behalve deze twee, is er nog de jazzgitaar, die eigenlijk uit de vioolfamilie komt. Google maar eens op ‘viola da gamba’, dan zie je meteen dat dit een 6 snarige viool met fretten is, die dezelfde stemming heeft als de gitaar. Het is bijna ‘slechts’ een naamsverandering. En ook uit de mandoline is een gitaar ontwikkeld. Ik reken de gitaar van gitaarbouwer Mario Maccaferri hiertoe.

 Mario Maccaferri

Nu hebben we 4 verschillende oergitaren.
1)de Staalsnaar 2)de Klassieke gitaar 3) de jazzgitaar 4)de Maccaferri (Selmer).

Nu kunnen we beter zien, hoe de gitaar zich verder heeft ontwikkeld en van welke gitaar een bepaald model afstamt.
Leo Fender begon ooit, met zijn ‘klein formaat’ lapsteel elementen, in het klankgat van steelstring gitaren te monteren, voor Country artiesten. Hierbij werd feedback een probleem en vond hiervoor een oplossing, door een massieve steelstring te maken. In die zin, is de Telecaster dus een Massieve steelstring gitaar. Zelfs de mensuurlengte is door Mr. Fender rechtstreeks overgenomen van Martin.
Uit de Tele ontwikkelde zich de Stratocaster, dus ook dit, is een massieve steelstring variant. En uit de Stratocaster ontwikkelde zich de vele bestaande variaties met Kahler en Floyd Rose tremolo’s en locknuts. Dus, ook dit zijn allemaal ‘kindjes’ van de gitaar van Johann Stauffer. Ja, ook jouw Ibanez Jem.
De Klassieke gitaar is eigenlijk helemaal zichzelf gebleven, met als enige uitschieter de massieve Gibson Chet Atkins met piezo pickup en natuurlijk de namaak daarvan.
De Jazzgitaar, die dus rechtstreeks afstamt van de viola da gamba, is door LLoyd Loar voor Gibson ontwikkeld rond 1927. Alle holle Jazzgitaren, zoals de Gibson ES-330 en ES-175, stammen af van die eerste L5 gitaar van meneer Loar en hiermee ook van de viola da gamba.
Dit geldt ook voor het Les Paul model. Het is eigenlijk een massieve variant op de jazzgitaar. Dus alle Les Paul-achtigen stammen af van de vioolfamilie.
Nu de Maccaferri. Deze gitaar is eigenlijk dus een platte mandoline, op gitaarformaat. Het model is nog niet verder doorontwikkeld naar een massieve variant. Misschien, omdat het geluid veel overeenkomsten vertoont met dat van de jazzgitaar, is hier de noodzaak voor doorontwikkeling afwezig?

 Dobro

Hiermee zijn de gitaarvariaties in kaart gebracht.
Natuurlijk zijn er vele hybride modellen geweest, die allemaal de scene weer hebben verlaten.
Een uitzondering bevestigt de regel. Dat is de Dobro. Een gitaar met een aluminium conus onder de brug. Deze variant stamt eigenlijk, qua membraan, af van het speeldoosje, dat zo grappig tingelt wanneer je aan het wieltje draait.
Eigenlijk staat de ontwikkeling van de gitaar al stil, sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw. Maar wij mensen koesteren graag illusies en zo komen er steeds weer ‘nieuwe vindingen’ die de ster van de oergitaar, alleen maar nog schitterender laten stralen.

=================================================================

7-12-2014

HET ONZICHTBAAR EVENWICHT IN EEN GITAAR

Het verschil tussen een gitaar-, of basgitaar die in balans staat en een die uit balans is, dat laat zich moeilijk uitleggen. Je voelt het wel meteen en je kunt het ook horen.
Het indrukken van de snaren voelt zacht en klinkt strak bij een instrument dat goed in balans is. De tonen krijgen dan ook meer warmte in het geluid. Dat komt omdat de hals en de klankkast of body, allebei, optimaal trillingen geleiden. Bij een gitaar die uit balans is, zijn er spanningen in het hout aanwezig. Dat kan komen bijvoorbeeld komen door een te strak gespannen halspen. Een staartstuk kan de verkeerde druk op een snaar uitoefenen, of de hals-body verbinding is niet goed. Door die spanningspunten trekken veel trillingen naar de spanningsbron toe en worden daar opgeheven. Hierdoor ontstaan z.g. ‘dode punten’ op bepaalde positie’s op de hals.

Alle voorgaande oorzaken kan ik oplossen in mijn gitaarwerkplaats. Soms is de oorzaak echter, dat er spanning in het hout zelf aanwezig is. Dit kan door verlijming van het hout komen, dat na het bouwen ‘wil’ werken, maar dit niet ‘kan’ doen, omdat het verlijmd is met een ander stuk hout. Voor het uiterlijk van je instrument is dat een zegen, maar voor het geluid niet. Soms kan ook een dikke laklaag voor dit effect zorgen. Ook weer mooi voor het uiterlijk, maar helaas slecht voor het geluid. Hier zijn ook mijn mogelijkheden om in te grijpen beperkt.
Sommige eigenaren vinden het niet erg om door mij de hals kaal te laten maken ten gunste van de klank, maar niet iedereen is hier, om begrijpelijke redenen, blij mee.
Het is altijd mooi om te zien, wanneer ik een gitaar in balans heb gezet, hoe verwonderd de eigenaar is. ”Hij heeft nog nooit zo mooi open en zuiver geklonken”
Dat hoor ik regelmatig. Maar het is toch eigenlijk logisch, dat ook een gitaar tussentijds zorg nodig heeft.
Van ’n auto snapt iedereen dat, maar bij een gitaar is het minder bekend.
De balans in je gitaar kan verlopen. Wisseling van de seizoenen en van temperatuur, kunnen de optimale balans in je gitaar benadelen. Toch ken ik genoeg mensen die tientallen jaren voorbij hebben laten gaan, zonder enig onderhoud. Dat is jammer, want zo’n gitaar kon al die tijd beter zijn, dan hij was. Kwestie van balans…

==============================================================

6-12-2014

Artist: Donna Schuster.

Met de stoomboot weer vertrokken, gaat het nu in sneltreinvaart naar kerst.
Om alvast een beetje in de juiste sfeer te komen, voeg ik een stukje
tabs toe. Hiermee probeer ik dan meteen uit, of ik op deze manier geschreven
muziek naar de buitenwereld kan communiceren.
Als dit werkt, kunnen jullie in de toekomst wellicht meer verwachten.
Het is dit keer het AVE MARIA, van Franz Peter Schubert, bewerkt voor gitaar.
Het stuk telt in zessen, (of 2×3) dus in een 6/8 maat.
Begin vooraan en tel steeds tot 6, of tel steeds tot 3,
Hiermee kom je al een heel eind. Het zal niet voor iedereen zijn, maar degenen
die een poging willen wagen, zullen zeker de schoonheid ervan ontdekken.
Het is even door krijgen, maar dan wordt het al snel eenvoudiger.
Hoe dan ook, veel plezier ermee!

Klik op onderstaande link om het bestand te openen..

                   Ave Maria

========================================================

5-12-2014

Vandaag een mini-blog, omdat Sinterklaas mij hoogstpersoonlijk om hulp heeft gevraagd.
Vanavond moeten alle pakjes, ingepakt en wel, klaarliggen en dat was nog niet helemaal gelukt.
Wie ben ik om voor de grote eer te bedanken?
Dus beste bloglezers, rest mij alleen nog, om jullie allemaal een mooi Sinterklaasfeest toe te wensen.
Misschien, wil je ook eens met een warm hart denken aan iemand die wellicht door Sint over het hoofd wordt gezien.
Dat zou fantastisch zijn, want ik kan geen andere reden bedenken waarom wij hier op Aarde rondlopen, dan elkaar zoveel mogelijk gelukkig te maken.
Tot Blogs 😉

============================================================

4-12-2014

Het kwartje, niet van Kok

  Doc Kauffman.

Ooit begon een man met ’n elektrische artikelen winkel, halverwege de jaren veertig van de vorige eeuw, in het schuurtje achter zijn huis, met het bouwen van kofferversterkers en lapsteel-gitaren. Zijn naam was Clarence Leonidas “Leo” Fender. Een van z’n vrienden was in Orange County USA, een gewaardeerd violist en gitarist, Doc Kaufman. Deze meneer Kauffman was ook electronicus. Hij ontwierp de eerste circuits voor de versterkers en ze bouwden zes-snarige massieve lapsteelgitaren. Ze werden verkocht onder de merknaam K&F. (Kauffman & Fender) Doc Kauffman werkte in de jaren dertig als ‘Hoofd Ontwerper Elektrische Gitaren’ bij de firma Rickenbacker. Deze firma bracht de eerste massieve steelgitaren ter wereld uit, waaraan later werd gerefereerd als de ‘koekenpan’ (frying pan), vanwege de vormgeving.

  Adolph Rickenbacker

Er was een vraag vanuit de versterkermarkt welke ertoe leidde, dat de vermogens van de versterkers alsmaar werden opgevoerd. Mr. Kauffman onthulde vele jaren later, halverwege de Tachtiger jaren, in een interview in Guitar Player Magazine, de redenen van zijn zakelijke breuk met Leo Fender. Ten eerste; Hij kon voor zijn gevoel geen technische aansprakelijkheid aanvaarden, voor de opgevoerde buizenversterkers, die volgens hem veel te heet werden. Ten tweede; Ook wilde hij, als mede directeur, niet verantwoordelijk zijn, voor de salarisinkomsten van een toenemend aantal werknemers en hun gezinnen. Dat waren er op dat moment twaalf. De firma K&F ging vanaf dat moment verder als Fender Musical Instruments. De rest van het verhaal is de beter bekende geschiedenis van Fender:
1948-1950 The Broadcaster gitaar, later omgedoopt tot Telecaster. Daar achteraan de ontwikkeling van de Precision Bass en in 1954 de Stratocaster.

  Orville Gibson

Die andere grote gitaarfirma, Gibson guitars, begon in navolging van het succes van de Broadcaster, in 1951 een gitaar te ontwikkelen die vernoemd zou gaan worden naar een gitarist met internationale faam, Mr. Les Paul.

  Les Paul

In mijn voorgaande blog, heb je kunnen lezen dat ene Mr.Appleton eigenlijk al een compleet ‘Les Paul’ ontwerp had aangeboden bij de firma Gibson in 1941.
Tien jaar daarvoor!
Het marketingverhaal van Gibson over de bezemsteel van Les Paul, was dus eigenlijk gewoon geschiedvervalsing. Tenminste, als we het Appleton verhaal mogen geloven en daar lijkt het verdomd veel op.
We leven nu anno 2014. Wat is er eigenlijk nog over van de grootste merken Fender en Gibson? Als je vandaag een Fender Strat koopt, is dat dan een zelfde Stratocaster, zoals Leo en zijn kornuiten hem ooit maakte? Er circuleert een fabrieksfilm van de Fenderfabriek uit 1959 rond op Youtube.

https://www.youtube.com/watch?v=nswcAPvH0P8

Hier zie je gitaarbody’s met een lintzaag uitgezaagd worden en een stoere man met bloot bovenlijf, een gitaar uittesten. Wat voor hout gebruikten zij toen? Hoe was dat hout gedroogd? Werd er rekening gehouden met de richting van jaarringen in het hout? En ook, waar groeide dat hout? Stuk voor stuk invloedrijke zaken op de kwaliteit van het eindresultaat. Hier is veel vakkennis voor nodig, die je allemaal over boord kunt zetten, wanneer je hout versneld laat drogen in een droogoven. Daarna is eigenlijk al het hout meteen van gelijke inferieure kwaliteit. Hout is nu eenmaal vele malen beter geschikt voor instrumentenbouw, wanneer het natuurlijk gedroogd is. Maar dat duurt lang en is ook duurder daardoor. Het verschil is met het blote oog niet zichtbaar.
De firma Fender is diverse keren overgenomen, eigenlijk door beleggers en is aan het einde van de zeventiger jaren, zo goed als falliet geweest. Momenteel wordt de naamsbekendheid van het merk zoveel mogelijk uitgemolken. Er worden Strats, Tele’s en bassen gemaakt in, Amerika, Mexico, China, Korea, India en Indonesie. De aanschafprijs begint ergens bij 200 euro. Ik denk weleens dat iedereen beter af was geweest, als Fender gewoon met goede gitaren maken zou zijn door gegaan, zoals in die film van 1958. Dan zou de vraag naar zulke goede instrumenten, het aanbod ver zou hebben overschreden. Een veel hogere prijs zou dan redelijk zijn geweest en iedereen, inclusief de werknemers, zou als ambachtelijke kunstenaars gezien worden en hogere beloning hebben gehad. Fender probeert het nog wel. Eerst met de Customshop. Toen de vraag daarvan toenam werd ook dat een produktieafdeling. Toen kwamen de Masterbuilds, die beginnen bij ongeveer 4000 euro. En nu de vraag daarnaar ook toeneemt, hebben ze ook daar productie van gemaakt. ‘Master design’. Als de tendens van de laatste 65 jaar zich zo blijft doorzetten, kun je wachten op Masterbuild series uit China of misschien wel uit uit Ethiopië, voor de prijs van een jaarabonnement op de krant. Niemand zegt het graag hardop, maar wat is een merknaam eigenlijk nog waard? Een merknaam is eigendom van een groepje geldbeleggers. Die willen vooral winst maken. Dat is toch iets heel anders, dan het verhaal van twee idealisten, die trots een markt van muzikanten willen voorzien van mooie en goed klinkende muziekinstrumenten. Leo’s droom is al ingestort in 1964, toen hij dacht aan een dodelijke ziekte te lijden en de zaak verkocht aan CBS. Een jaar later, bezocht hij een dokter die zag dat hij een infectie had, die hij binnen twee weken kon genezen. Maar toen was het al te laat.

  Leo Fender in 1978

Mr. Fender zette opnieuw een gitaarfabriek op, de firma ‘Music Man’ en nog later G&L. Leo Fender leeft niet meer, maar G&L maakt tot op de dag van vandaag kwalitatief redelijk goede instrumenten. Zeker vergeleken met de produkten uit het verre oosten. Toch ook deze firma heeft de winstverleiding niet helemaal kunnen weerstaan, want er zijn nu ook G&L Tribute gitaren uit de Oost. En wij, de consumenten? Waarom zouden we gaan sparen voor een gitaar van vier- vijfduizend euro, als er maar enkele ‘kleine verschillen’ zijn met de veel goedkopere massaprodukten? Ik vrees, dat het altijd maar een klein groepje mensen zal blijven, die het antwoord op deze vraag zal weten. En de reden is lang niet altijd ‘omdat ze het kunnen betalen’, maar omdat ze het verschil horen, voelen en naar de inspiratie van een ‘echt’ instrument verlangen. Dit verhaal ging misschien grotendeels over Fender, maar ik zie deze zelfde ontwikkelingen in de geschiedenis van alle grote gitaarmerken. Gelukkig zijn er, ook in ons eigen land, individuele gitaarbouwers, die nog altijd bezig zijn met een gitaar ‘zo goed mogelijk’ te maken. Misschien ligt daar de toekomst van de gitaarbouw. Terug naar af, terug naar de individuele ambachtsman. Maar niet voordat bij het grote publiek, ook het kwartje is gevallen.

Dat kan nog wel even gaan duren, want van de massa is nou eenmaal bekend, dat zij graag in grote hordes, allemaal achter hetzelfde aanhollen. Dat schijnt een overblijfsel uit de oertijd te zijn. Maar vooral in het oerwoud van Gitaarland geldt, dat behaalde resultaten uit het verleden, geen garantie voor de toekomst zijn. Dus, wie oren heeft, die hore en die mag van mij een biertje inschenken om zichzelf met dit feit te feliciteren.

  Proost!

============================================================

3-12-2014
HOE PROMOOT IK MIJN MUZIEK?

Ook als gitaarreparateur, krijg ik in m’n werkplaats regelmatig met gewijzigde gitaarontwerpen te maken. Doorgaans, zijn het helaas geen verbeteringen die ik tegenkom. De basisontwerpen uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, zijn tot op de dag van vandaag ijzersterke en tijdloze ontwerpen gebleken. De meeste vernieuwingen aan gitaren, die verdwijnen na verloop van tijd weer en valt men weer terug op Strats, Tele’s, Les Pauls en nog enkele klassiekers. Dat maakt mijn vak niet minder interessant, want ook met de vertrouwde gitaarmodellen, zijn de problemen vaak exemplarisch. Dus, ik moet toch steeds weer creatief zijn om de problemen op te kunnen lossen.

Met de ontwikkelingen van internet, geluidsdragende media en dergelijke, is het heel anders gesteld. We gingen in de jaren vijftig van bakelieten 78 toerenplaten, over naar vinyl en later naar de CD. Er waren tal van geluidsopslagmedia die voorbij trokken, van de bandrecorder, naar de compact cassette, naar de MiniDisk.
In de jaren zestig, waren hitlijsten- en was ook radio-airplay, voor artiesten van levensbelang, om platen te kunnen verkopen. De zaken zijn nu heel anders komen te liggen. Het is nu een beetje verwarrend ook. Hoe promoot je tegenwoordig je muzikaal product nog en hoe verdien je er wat mee?
Dat zijn tegenwoordig voor veel muzikanten toch moeilijke vragen geworden.
Er komt door internet en met name door youtube, zoveel onbekend talent naar boven drijven. Ik denk dat self-publishing, waarschijnlijk ’n nog grotere toekomst tegemoet gaat.

Het wordt wel een beetje onoverzichtelijk en ook vluchtig, door het enorme aanbod. Kinderen van acht, negen, tien, elf jaar, die Eddy van Halen, Jimi Hendriks of Agustin Barrios spelen. Onvoorstelbaar, maar ze  komen en ze zijn weer verdwenen. Dat is wel een beetje jammer. Misschien is er toch behoefte aan websites die ‘The best of Self-Publishing’ gaan bundelen. Misschien met votes van kijkers een hitlijst samenstellen, zodat het beste bewaard blijft?
Of misschien beweegt het de kant op, dat self publishers hun eigen vaste publiek opbouwen, door steeds hun laatste muziek op hun website te zetten. Radio en tv, spelen een minder belangrijke rol dan wij uit het verleden gewend zijn geweest en dat is eigenlijk ook nu al zo. Wanneer je als artiest, met je eigen website, een groot publiek aan je weet te binden, dan kun je, behalve met concerten, ook weer wat verdienen met reklame op je site. Dus als luisteraar krijg je de muziek dan gratis aangeboden. Ik weet niet of dit een wenselijk model is. Ik zie er wel voordelen in, maar ook nadelen, want je moet nogal een groot publiek hebben om interessant te zijn voor adverteerders.

Toch, misschien kan het ook lokaal werken. Dat de plaatselijke supermarkt wil adverteren op je site, omdat je veel plaatsgenoten als fan hebt. Als artiest moet je dus eigenlijk ook goed worden met jezelf op internet neerzetten, liefst op je eigen website en als je dat wenst, ook zelf adverteerders vinden. We zijn nog niet helemaal gewend aan het internet-medium, want er wordt, vooral lokaal, nog veel  geadverteerd in de huis aan huis kranten. Maar mogelijk gaat dat dus veranderen. Artiesten of bands kunnen ook hier hun krachten bundelen en als grotere groep advertentieruimte aanbieden. Interessante ontwikkelingen. We zullen moeten afwachten wat de toekomst brengt, maar mogelijk wordt dit het nieuwe verdienmodel voor de artiest-muzikant. Op dit moment doen social media zoals Facebook, Flickr en Linkedin, nog dienst als ‘bundelaars’ van sociale contacten. Maar hoe lang nog? Dat vraag ik mij af. Waarom zou je niet je eigen social medium op internet kunnen worden, met een website die zich automatisch verbindt met tal van anderen die hetzelfde doen? Wie weet gaat dat het worden.

======================================================

2-12-2014

Ik heb nooit beter geweten dan dat Mr. Les Paul himself, de uitvinder van de Les Paul gitaar is geweest. Ik wist wel dat mijn held Paul Bigsby, al 6 jaar voordat Gibson’s eerste solid body op de markt kwam, een heel origineel ontwerp bouwde met niet alleen solid body, maar ook een Stratocasterkop met zes stemmechanieken op ’n rij.

Toen kwam mij vorig jaar het verhaal van Mr. Appleton ter ore.
Hij maakte als eerste een Les Paul achtige gitaar.
De geschiedenis is anders beschreven, maar oordeel zelf als je de site van de Appleton’s leest. Ik heb het ook nog even bij enkele Amerikaanse collega’s nagevraagd en ook zei zeggen. ”Mr. Appleton’s guitar was around 10 years earlier”
Iemand was Gibson 10 jaar voor met het Les Paul model. Ik sloeg stijl achterover toen ik dit verhaal las. http://www.owappleton.com/

Tip: Vertaal zo de pagina naar Nederlands: Klik eerst op bovenstaande link. Klik op de geopende pagina op de rechtermuisknop en kies ”Vertalen met Bing”  Een andere vertaler mag ook natuurlijk. 

=======================================================

1-12-2014

ONLINE GUITAR TUNER:

http://seventhstring.com/tuner/tuner.html

30-11-2014

”Holle gitaren klinken het hardst”

29-11-2014

”Een dag niet gitaar gespeeld, is een dag niet geleefd”

=======================================================

28-11-2014

Alweer vrijdag? De weken lijken in sneltreinvaart voorbij te vliegen. Komt dat nou omdat ik leuk werk heb? Gaat alles wat leuk is snel voorbij en alles wat niet leuk is duurt een eeuwigheid? Daar begint het toch echt op te lijken, nu het alweer zo snel vrijdag is. Zou dat een foutje in de schepping kunnen zijn, of dient het een nuttig doel? Albert Einstein heeft het geheim al lang geleden ontrafeld.

[ foto: Gibson Les Paul Goldtop, 1953, $23,500.00 Gruhn guitars Nashville ]

‘Tijd is relatief’ zo blijkt. Dit betekent, dat tijd op zichzelf niet iets is. Het is pas iets samen met iets anders. Dat andere ding is ruimte, want meneer Einstein duidde het geheel aan als de ruimtetijd. In dat geval zal ruimte ook wel ‘relatief’ zijn. Maar daar hoor ik, behalve moeder de vrouw, eigenlijk nooit iemand over praten. Het zijn toch knappe koppen die dat allemaal uitvogelen hè. Misschien vinden ze het juist helemaal niet leuk om dat te doen en is het hun manier, om zo de tijd langzaam voorbij te laten gaan. Dan leef je natuurlijk wel heel lang. En ik maar plezier hebben in het sleutelen aan iedereen z’n gitaartjes. Mijn tijd vliegt gewoon. Ik kom altijd tijd tekort. Misschien moest ik maar eens een hobby gaan zoeken waar ik een gruwelijke hekel aan heb. Wat zou dat kunnen zijn? Misschien dat tuinieren dan wel iets is voor mij, of postzegels verzamelen. Boodschappen doen, duurt ook altijd onredelijk lang, net als de zolder opruimen, oud papier-, flessen- en lege blikken verzamelen en naar de stort brengen. Ik roep al jaren, dat niet een van deze dingen, ooit een hobby van mij zal worden, maar nu ik er met andere ogen naar kijk, komen ze daarvoor misschien nu toch in aanmerking.

Je hebt ook mensen die zeggen ‘Tijd is geld’. Daaraan kun je ook zien dat tijd, inderdaad erg relatief is. Want als je vandaag vijfentwing euro voor je oude dag opzij zet, dan mag je toch echt blij zijn, als je daar over pakweg twintig- dertig jaar, nog een frietje mèt mee kan kopen. Dan kun je je spaargeld misschien toch maar beter in een leuke gitaar steken. Een Gibson Les Paul DeLuxe, die in 1970 rond de 1100 gulden kostte, brengt nu toch al gauw zo’n zeven- tot achtduizend euro op. En dan heb je het niet eens over de jaren 1958 t/m 1960. Die exemplaren verwisselen voor tientallen duizenden euro’s van eigenaar.

 [ foto: Mandolin Brothers, New York. Fender Stratocaster 1963.  $11,335.00 ]

En het is niet alleen zo met Gibson’s. Ook Fender, Gretsch, Martin en nog meer merken, zijn door de tijd heen, erg waardevast gebleken. Nog meer is dat het geval met unieke gitaren, waar er maar een van gemaakt is. Dat moeten dan wel goede instrumenten zijn, waar de juiste bouwmaterialen in verwerkt zijn en met een bijzondere klank en uiterlijk. Misschien is dat, met betrekking tot het voorgaande, ook wel een leuke hobby. Om met mijn kennis over gitaren, mensen die eigenlijk helemaal niet kunnen spelen, aan zo’n mooie verzameling te helpen. Jammer dat zulke goeie gitaren in de kast van een verzamelaar zouden verdwijnen, om bijna nooit bespeeld te worden. Dan zou de tijd voor mij ook heel langzaam gaan verlopen. Maar nee, dat kan ik echt niet over mijn gitaristenhart verkrijgen. Dan toch maar liever plezier in mijn werk houden en de schaarste aan tijd? Die neem ik voor lief.

 PRETTIG WEEKEND =========================================================

27-11-2014

HOEZO BACK TO THE FUTURE?

Nogal wat reacties gekregen, o.m. op Facebook, over de blog van gisteren.
Bedankt daarvoor mensen. De meeste reacties waren positief en een enkeling had er nog zijn twijfels over. Dat mag ook. Ik vertel je alleen maar mijn eigen mening, na 32 jaar ervaring met het werken aan gitaren. En nee, dan koop je de vijlen niet bij de Gamma, zoals iemand opperde. Elke vakman weet dat goed gereedschap belangrijk is. Ter aanvulling van de nadelen van rvs fretten kan ik je nog vertellen, dat je snaren ook sneller slijten en breken met rvs fretten. Ik ken niet een collega gitaarbouwer, die een fervent voorstander is van rvs fretten. Traditioneel fretmateriaal is prima. Niet in de laatste plaats, omdat het zich perfect vormt naar de vlakte of de ronding van de toets, wanneer je de fretten erin klopt.

Het idee van rvs fretten is ongeveer net zo hardnekkig als de rvs auto. Daar zijn er ooit een stuk of 20 van gemaakt door de firma Delorean, die met het project zichzelf de das om deed. Het is de auto van de film ‘Back to the future’, waarmee de hoofdpersoon zelfs door de tijd reist. Leuk vermaak voor onder de kerstboom, maar geenszins realistisch. Stel je toch eens voor, nooit meer roest op je auto. Heerlijk toch? Maar als het werkelijk zo geweldig was, waarom rijdt vandaag de dag dan niet iedereen in een Delorean? Het plaatwerk van een Delorean roest inderdaad niet, maar wat gaan we doen met een parkeerdeukje? Vraag dat maar eens aan een plaatwerker. De aandrijving van de auto kun je beter maar niet van rvs maken, want dan moet je na elke kilometer de Wegenwacht bellen. Dus ergens in die auto, gaat het rvs plaatwerk over in smeedstaal. Bij de wielophanging bijvoorbeeld. Daar krijg je te maken met een verschil in uitzetting-krimp van de verschillende materialen, bij temperatuurwisselingen.

Maar ach, ‘onverslijtbaar’ is en blijft ’n mooi idee, ook al is het weinig realistisch. Zo kun je ook blijven zoeken naar massieve autobanden die nooit meer slijten, of naar auto’s die op kraanwater rijden en dus ook naar gitaren die nooit meer opnieuw gefret hoeven te worden. Heerlijk idee, maar weinig realistisch. Gelukkig maar, want het is behalve nuttig, ook heel leuk werk om een gitaar vakkundig opnieuw te fretten. Waaaaaaat, is het morgen alweer vrijdag?!………… Tot morgen.

===================================================================

26-11-2014

RVS-FRETTEN
Ze zijn er al een aantal jaren, maar de laatste tijd hoor en zie je het meer.
Roestvrij Stalen Fretten. Ook in de werkplaats, komen ze steeds vaker langs, maar nog altijd in grote minderheid. Het lijkt een fantastisch idee, om rvs als fretmateriaal te gebruiken. Het is hard spul en het slijt minder snel. Alleen maar voordelen, zou je denken. Het lijkt een droom. Nog een keer mijn gitaar laten fretten met rvs en daarna nooit meer. Helaas mensen, ik moet jullie allemaal teleurstellen. Het is een grote ramp.
Na de eerste keer dat ik een gitaar met rvs fretten moest vlakken, kon ik gelijk alle vijlen die ik voor de klus gebruikt had, in de vuilnisbak flikkeren. Nog erger was de ontdekking, dat de gevlakte fretten NIET goed genoeg vlak stonden. Dit laatste komt omdat rvs, zo veerkrachtig is, dat fretten wel in het hout blijven vast zitten, maar vooral aan de uiteinden verend kunnen zijn. Je vlakt ze wel, maar bij elke beweging van de vijl duw je de fret ’n tikkie naar beneden. Na de vijlbeweging veert de fret weer terug omhoog. Probeer zo maar eens een goed vlak te vijlen. En als het je lukt, dan veert hij weer naar beneden op het moment dat je op die positie een snaar indrukt. Je kunt ze als noodoplossing dan vastlijmen. Maar hoe lang gaat de lijm sterker zijn dan de veerkracht van de rvs fret?, want die veerkracht blijft. Er komt een dag dat hij weer los schiet. Na het vlakken moet de fret ge-crowned worden. Rondmaken dus. Dat kost je weer een vijl en bestel maar vast een paar pakken polijstpapier om het oppervlak weer goed glad te maken. Maar goed, bij al deze nadelen kan de gitarist nog denken, dat dit het probleem van de reparateur of gitaarbouwer is. Maar het ergste moet nog komen.
Doordat de fretten niet overal even goed in het hout verankerd zijn, is de tone niet overal hetzelfde. Daarbij komt nog, dat rvs anders slijt dan het traditionele fretten-materiaal. Na een aantal jaren met rvs spelen komen er scherpe kantjes aan de deukjes, die ontstaan overal waar de snaren de fretten aanraken. Dat voelt niet prettig.
Een vlakklus met rvs, duurt minstens 2x zo lang en is dus bij mij ook 2x zo duur. En opnieuw fretten met rvs dat weiger ik te doen. Ik wil het niet op mijn geweten hebben. Ik ben dit vak gaan doen uit liefde voor het instrument en voor de muziek en voor de mensen die een betere gitaar zoeken. Daar past een fretklus met rvs niet bij, wat mij betreft. Het is een hardnekkig idee, want mensen blijven er naar vragen, maar neem dit advies ter harte, als je instrument en je muziek je lief is. Het deugt niet, punt.

===============================================================

25-11-2014

Wanneer je zoals ik, elke dag met gitaren bezig mag zijn, dan heb je mazzel.
Ik heb m’n werkplaatsje, waar ik in alle rust, steeds problemen met gitaren oplos.
Het is elke keer weer anders. Ervaring speelt een grote rol.
Dit is dan ook niet een vak, dat je even snel kan leren met een cursus of een opleiding.
Het is de eerste 10 jaar vallen en weer opstaan, totdat je genoeg bent gevallen.
Ik doe dit werk nu al zo’n 32 jaar, waarvan de laatste (bijna) 25 jaar in m’n eigen onderneming.
Toch kom ik nog regelmatig problemen tegen, die ik nog nooit eerder heb gezien.
Dus, het blijft toch een pioniersvak en juist daarom vind ik het leuk werk.
Dat pionieren en steeds weer oplossingen moeten bedenken, houdt mij scherp en ook creatief.
Afgelopen dag dacht ik tijdens het werk na, over iets waar ik eigenlijk helemaal geen verstand van heb.
Over de crisis. Ik dacht ”Waarom bestaat er eigenlijk geen geld, dat zijn waarde behoudt?”  Ik legde de vraag voor aan Willem Middelkoop, auteur van het boek ”Als de dollar valt”. Ik weet natuurlijk niet of hij het gaat lezen. Dit was mijn vraag aan hem:

Waarom bestaat er geen complementaire valuta (munt en papier) in Nederland, waarvan de waarde te allen tijde inwisselbaar is tegen een gedekte waarde in grondstoffen? Denk aan een portefeuille van X% Goud, X% zilver, X% staal enz. Niet alleen vrij van rente, maar hoogst waarschijnlijk ook nog winstgevend op termijn. Waarom pakt niemand dat op?

Denk je eens in.
Iedereen zou die gedekte valuta dan kunnen kopen, in hoofdmunt en delen of veelvouden daarvan. Eigenlijk net als bij andere valuta. Je kan er elkaar ook mee betalen, want de waarde is redelijk gedekt. De kans dat je geld meer waar wordt,
is erg groot, zeker op langere termijn. Maar goed, ik ben maar een doodnormale gitaarman natuurlijk en ik weet niet eens of zoiets wel zou mogen van de wet,
maar ik zie ook niet in, waarom er bezwaar tegen zou bestaan. Je koopt eigenlijk mini-aandelen in grondstoffen en die ruil je met een andere persoon tegen een dienst of product. Dat lijkt mij toch legaal.
Ik ben benieuwd of meneer Middelkoop er iets mee kan en anders of iemand het idee oppikt, want er is vast ook iets mee te verdienen, voor degene die ermee begint.
Als er zo’n ruilmunt komt, dan doe ik gelijk mee, want wie heeft er nou geen hekel aan inflatie? Doe mij maar een munt die over 20 jaar nog minstens dezelfde waarde heeft,
dan weet iedereen tenminste weer waar hij/zij aan toe is. Fijne dinsdag allemaal!!!!

==================================================================

24-11-2014

Maandagen, horen er ook bij,
zelfs al was het weekend nog zo gezellig.
Zelf ben ik altijd blij als het maandag is.
Ik hou ervan om lekker in m’n gitaarwerkplaats bezig te zijn.

Het is natuurlijk ook gewoon werken, maar omdat ik het zo graag doe, is het geen opoffering.
Dat zou ik alle mensen gunnen.
Helaas zijn er nog altijd veel mensen die werken, omdat het nou eenmaal moet.
Mijn strategie zou in die situatie zijn, om een opsomming te maken van de dingen die ik wèl leuk aan m’n werk vind.

Misschien is het niet altijd leuk, maar wel erg zinvol, of je hebt leuke collega’s?
Ik zou in ieder geval altijd proberen om er zo positief mogelijk in te staan.
Als mij dat niet zou lukken, dan zou ik echt iets anders gaan zoeken.
Immers, werken neemt best een groot deel van je leven in beslag.
Toen ik voor mezelf begon, had mijn eigen mini-onderneming drie poten om op te kunnen staan, maar weinig zekerheden.
Optredens, Gitaarles geven en Repareren.
Zodra het een wat minder werd, dan kwam er bij de andere weer wat bij.
Gokken op slechts een paard is nooit verstandig.
Een tafel heeft ook minimaal drie poten nodig, anders valt hij om.
De week heeft behalve maandag, meestal nog vier andere werkdagen.
dus, als maandag niet je sterkste dag is, dan zal het waarschijnlijk de vrijdag zijn.
Toch iets positiefs om naar toe te werken. HAPPY MONDAY, SEE YOU FRYDAY. 🙂

================================================================

23-11-2014

Algemene gitaartips

Heb je iemand in de familie of ’n kennis die gitaar gaat spelen,
dan wordt jij als ‘ervaren gitarist’ vaak om ’n advies gevraagd.

Hier vind je een opsomming van wat tips, die je aan je neefje of nichtje door kan geven, over hoe je met een gitaar om moet gaan.
En ook wat je vooral niet met ’n gitaar moet doen.

1) Laat de gitaar altijd op stemming staan, behalve bij het verwisselen van snaren.
Er wordt nog steeds weleens beweerd, dat het beter zou zijn om de snaren te ontspannen wanneer de gitaar voor langere tijd niet gebruikt wordt. Dit is dus niet zo.

2) Let er op dat je een gitaar uit de buurt houdt van warmtebronnen zoals kachels verwarmingsradiators en vermijd direct zonlicht in de zomer. Hout kan kromtrekken en de lijm kan week worden bij blootstelling aan hoge temperaturen.

3) Voorkom snelle temperatuurwisselingen. Dit kan bij vorst voorkomen. Wanneer het bijvoorbeeld 5 graden vriest en de binnentemperatuur is 20 graden, dan is dat een plotselinge overgang van 25 graden. Dat is slecht voor een gitaar. Laat de gitaar in zo’n geval 15-30 minuten in de koffer zitten met het deksel op een kiertje.
Dit vertraagt de overgang.

4) Gebruik nooit, maar dan ook nooit (boen-)was op een gitaar.
Ook geen siliconenspray.
Dit zijn ware rampen voor een gitaar, omdat ze nooit meer helemaal te verwijderen zijn.
Wanneer de gitaar ooit bijgelakt moet worden of helemaal gelakt, kun je hierdoor hechtingsproblemen van de nieuwe lak op de ondergrond krijgen.
Een jarenlang door mijzelf beproefd schoonmaakmiddel, is Pledge (van Johnson)
De hierin aanwezige stoffen bouwen geen lagen op en heeft tot nu toe nooit problemen opgeleverd bij lakwerkzaamheden. Het is 10x goedkoper en net zo goed, of beter dan dure guitarpolish.

5) Laat je gitaar eens ’n keer optimaal afstellen door een vakman. Zelfs splinternieuwe gitaren kunnen vaak beter spelen en klinken. De fabriek speelt vaak op ‘safe’. Snaren staan aan de hoge kant afgesteld, of de halsspanning aan de lage kant. Ook de toonzuiverheid laat vaak te wensen over. Eenmaal goed afgesteld blijft de gitaar dan jaren goed, tenminste als je dezelfde snaardiktes blijft gebruiken.

6) Toonzuiverheid van je instrument is gemakkelijk te controleren. Breng de flageolet van een snaar tot klinken, door je vingertopje precies boven de 12e fret op de snaar te leggen. Sla de snaar nu krachtig aan en haal je vingertop snel van de snaar. Je hoort nu de flageolet (fluittoon) Deze toon moet dezelfde toonhoogte hebben als wanneer de snaar ingedrukt is in het 12e vakje. Is dit niet het geval, dan moet de gitaar mogelijk afgesteld worden, of de snaren zijn aan vervanging toe.

7) Snaren gaan langer mee, als je ze na het spelen even droog maakt met ’n pluisvrij doekje. Een oude glazendoek of flinke zakdoek is hiervoor meestal wel geschikt.

8) Wanneer een gitaar snel ontstemt, vervangen mensen vaak de stemmechanieken. Toch is dit meestal niet de reden van het probleem. Heel vaak is er dan sprake van frictie op de brug of kopkam (de nut). Ook kan er op de nut een vuiltje onder de snaar vastzitten. Dan hoor je de gitaar ‘krieken’. Zo’n vuiltje laat zich doorgaans gemakkelijk verwijderen. Even de snaar uit de groef tillen en bijv. met je nagel, of met een hard papiertje even door het groefje gaan, zodat je het vuiltje eruit duwt.

=================================================================

22-11-2014

Begonnen met gitaarspelen, maar hoe weet ik of mijn gitaar goed staat afgesteld?

Je bent sinds kort begonnen met gitaarspelen en misschien volg je lessen.
Het bevalt je goed en vindt het hartstikke leuk. Alleen, het is toch moeilijker dan je dacht.In dat geval is het van belang om zeker te weten of de snaren van je gitaar niet hoger staan dan heel hard nodig is. Als je snaren lager staan, wordt het indrukken van de snaren ineens stukken gemakkelijker en je zult sneller vorderingen maken. Je kunt het aan je leraar vragen, maar die zal zich misschien liever niet aan een advies wagen. Want wat als het lager zetten verkeerd uitpakt? Gitaarlessen zijn meestal niet goedkoop en alleen al om die reden, is het zinvol om met je gitaar een bezoekje te brengen aan een gitaar vakman. In veel gevallen kan ik de bespeelbaarheid van een gitaar verbeteren in mijn werkplaats, voor een bedrag tussen de 25 – 50 euro. Als ik zie dat een gitaar goed staat, dan kost het niks. Maar eerlijk is eerlijk, op de meeste instapgitaren staan de snaren te hoog. Fabrikanten en ook winkels doen dit, omdat zij dan zeker geen gezeur over rammeltjes krijgen, want die kans is klein bij hoge snaren.
De kosten van je lessen en de aanschaf van je gitaar zijn een veelvoud van de kosten voor een afstelbeurt. En een goed afgestelde gitaar is in hoge mate bepalend voor je vorderingen. Zoek wel een bekwame gitaarvakman. Tegenwoordig is dat in veel gevallen helaas, niet meer die aardige meneer van de muziekwinkel.
Dus wel/niet afstellen? IK ZEG DOEN !!!

21-11-2014

WANNEER IS JE GITAAR AAN NIEUWE FRETTEN TOE?

Het ziet er vaak erger uit dan het is. Vaak kunnen de frets van je gitaar nog een tijdje-, of misschien zelfs nog jaren mee. Je gitaar kan aanlopen waardoor een toon onaangename bijgeluiden produceert. Soms is een te laag afgestelde snaar hiervan de oorzaak. Misschien ben je overgestapt naar een lichtere set snaren en dat verandert de spanning in de hals. Alleen dit al, kan er voor zorgen dat al je snaren gaan aanlopen. Het ontspannen van de hals is dan misschien al genoeg. Als je het zelf niet kan is dat geen schande en misschien is het veel verstandiger, om er even mee naar je gitaardokter te gaan. Dat zal geen dure klus worden.

DE HALS EN DE SNAARHOOGTE STAAN GOED,
MAAR DE GITAAR LOOPT NOG STEEDS AAN.

Hoog tijd voor ’n bezoekje bij de vakman. Er zijn 2 opties mogelijk:
Optie 1 is om de frets te laten vlakken. Soms kunnen de frets ook nog wat in hoogte bijgesteld worden, waardoor je een fretklus kunt uitsparen.Toch is een goede vlakklus ook geen kleinigheid. De prijs hiervoor ligt meestal op ongeveer 50% van een fretklus. Vergeet niet,
dat na het vlakken van de frets elke fret ook weer stuk voor stuk rondgemaakt moet worden en in vele gangen teruggepolijst naar een perfect- en super glad oppervlak.

Optie 2 is het vervangen van alle frets.
Je kunt dan kiezen voor hoge, lage, brede of smalle frets.
Oude gitaren hebben vaak een totaal uitgedroogde toets, waardoor er kleine stukjes hout los kunnen komen bij het verwijderen van de oude frets. Voor een goede vakman is het geen probleem, maar wel veel
extra werk. Ook met een sierrand langs de toets, een z.g. binding, is fretten vervangen meer werk dan een gitaar zonder binding.
Vaak moet ook de kopkam, of de Nut, vernieuwd worden.
Dit is zo, omdat de nieuwe frets wat hoger zijn dan de oude.

Overleg vooraf alles goed en vraag altijd naar de prijs,
voordat je een besluit neemt, zodat je precies weet wat er
gaat gebeuren en wat het kost.

========================================================================

20-11-2014

==================================================================

19-11-2014

HERFST & GITAREN. Wanneer er problemen aan je gitaar komen, dan is dat vaak bij het wisselen van de jaargetijden.  De verwarming gaat weer aan en de temperaturen schommelen. Buiten wordt het vochtiger in de lucht, maar binnen droger. Deze zaken kunnen gaan inwerken op je gitaar, waardoor hij niet meer helemaal fijn aanvoelt.

In het begin denk je misschien nog dat je gitaar aan een nieuwe set snaren toe is, maar al gauw kom je erachter, dat hij niet meer is zoals je gewend bent. De oorzaak kan zijn dat de fretten hier en daar wat gewerkt hebben door de vochtige atmosfeer, of dat het hout een tikje aan het werken is geweest. De fijne balans is dan uit je instrument. Gelukkig is het meestal zo, dat de gitaar weer helemaal goed afgesteld kan worden, nadat de doorgaans kleine euvels, verholpen zijn. Wat een mooi vak heb ik toch.

===========================================================

18-11-2014

 

De Mads

De Mads – Waalwijk, Muziek- & Danscentrum

demads.nl

====================================================================

17-11-2014
Werken aan een gitaar die niet zuiver is begint met meten. Een beetje vijlen aan een brugzadel, of wat aan een brugzadel draaien, is niet genoeg. Als de nutplaatsing niet goed is, dan wordt de gitaar nooit zuiver, zelfs al klopt hij wel op de twaalfde fret. Doe zelf de test: Stem eerst je gitaar en kijk dan met het stemapparaat of je gitaar ook zuiver is in de eerste drie vakjes.

==============================================================

16-11-2014
Het is vandaag zondag. De dag bij uitstek, om eindelijk toch maar eens te beginnen aan mijn Blog, voor wie het leuk vindt om te lezen. Het zal veel over mijn werk aan gitaren gaan, maar ook over andere dingen die mij bezighouden, anders wordt het misschien allemaal wat te eenzijdig.

Helaas heb ik niet genoeg tijd om ook reacties op dit Blog te gaan lezen en steeds te beantwoorden. Daarom heb ik die mogelijkheid achterwege gelaten.

Ik moet mijzelf elke zondag tegenhouden om niet m’n gitaarwerkplaats in te duiken,
want anders is het voor m’n gezin niet leuk meer.

Happy sunday!